Dag 18- verjaardags-stress

Gisteren was het zaterdag, en zoals vaak op zaterdag is zaterdag een aanrommeldag. Ik had bewust mijn doelen, klusjes en prioriteiten laag gesteld. Hoe kan het dan dat er toch weer STRESS ontstaat?

Op het programma stond:

• Klusjes van mijn ochtendroutine;
• Naar de "beterlopen winkel", dit is al een programma op zich zelf. Wanneer ik hier heen ga moet ik hier echt tijd voor inplannen;
• Cadeautje voor neefje inpakken, hij werd gisteren 10 jaar;
• Boodschappen;
• Gezellig en ontspannen verjaardag vieren; :-)

Tot hier ging het goed

Cadeautjes voor neefje waren rond 10.15 uur ingepakt en de
basisklusjes waren gedaan.

 Leuke cadeautjes in leuk inpakpapier, ik was helemaal Zen.












Rond 11.00 uur zijn we naar de beterlopen winkel gegaan. Nog steeds niets aan de hand.

In de winkel bleek dat het druk was. En druk in deze winkel betekent: wachten, soms heel lang wachten. Wachten is hier niet erg, er zijn fijne stoelen en een wc (heel handig bij een gevoelige blaas).  De koffie, thee, chocolademelk en water zijn gratis.  Ook zijn er tijdschriften. Daarbij: ik stel me altijd in op het wachten, ook vandaag. Totdat ik vond dat de tijd begon te dringen (want: ik wilde om 15.00 uur van huis vertrekken naar verjaardag, er moesten nog boodschappen gedaan worden én gelunched. Help! Ik voel stress!)
Manlief is altijd heel relaxed en ging een sigaretje roken. Soms vind ik het zo jammer dat ik niet rook. ;-)
Uiteindelijk werd ik toch weer snel, vriendelijk en vakkundig geholpen. (Geen enkele "voetvraag" of "voetprobleem") is hier te gek. En, ik kreeg gratis een paar zooltjes mee. "Service van de zaak" aldus één van de medewerkers. Het doel van deze "onderneming" was om zeker te zijn van mijn nieuwe (wandel)schoenen. Dit is gelukt, ik wist na dit bezoekje dat ik vorige week een goede koop heb gedaan.
Nog een kleine kanttekening: inderdaad: er moet soms lang gewacht worden. Maar... de tijd die de medewerkers (zij zijn met recht "schoenadviseurs") aan andere klanten besteden, besteden zij ook aan mij. Toen ik vorige week uiteindelijk (met een goed paar schoenen) afrekende was ik twee uur verder, zonder dat ik gewacht had. De schoenadviseur is dus in totaal twee uur met mij bezig geweest.

Om 12.30 uur waren we thuis: lunchtijd.

Omdat ik nog steeds stress voelde werd ik ook chagrijnig. Mmm... dit kan toch niet helemaal de bedoeling zijn? Stress om op tijd op een verjaardag te zijn? Ik vond het toch niet helemaal waard, toch lukte het niet helemaal om weer terug in de Zen-modus te komen.

Handig? Nee! Want hoe loop je vervolgens in een hele drukke supermarkt waarin alles op lijkt te zijn?

 Manlief bleef rustig en kwam met een oplossing:

Alleen de boodschappen meenemen waarin ik een keuze moest maken én de spullen meenemen die al in het karretje lagen.
Manlief bood vervolgens aan om de andere dag de rest van de boodschappen te doen, zodat ik andere dingen kan gaan doen (en ik hier dus geen stress over hoef te hebben). :-)

Thuisgekomen besloot ik dat ik geen" kom-ik-wel-op-tijd-stress"" meer wilde hebben.

Daarom heb ik "rescue spray" genomen. Naast de rescue spray heb ik ook nog even wat gedronken en gegeten, en daar voelde ik weer de Zen-modus komen.

 

 

Toen was het tijd om naar verjaardag van neefje te gaan, op de fiets. Van mijn woonplaats naar woonplaats van neefje is het ongeveer 7 kilometer fietsen.

Na dit fietstochtje kwam ik uiteindelijk ontspannen aan op de verjaardag van neefje. Neefje vond de cadeautjes leuk, en iemand van de verjaardagsvisite het cadeaupapier, zij maande neefje het papier niet te scheuren... :-) (zodat zij het mee kon nemen). De sfeer was gezellig, het weer was goed en het eten lekker (BBQ!). En ik  heb ook nog met de hond gespeeld. (Hoe vaak kan een hond een bal terug brengen?)

Moe, ontspannen en met een buik vol eten toog ik met manlief weer naar huis.

He? Wat zie ik daar? Het is volle maan!

Zou hier misschien mijn onrust vandaan zijn gekomen? ;-)