Dag 259- hoe abnormaal, normaal wordt...

Wat een heerlijke zonnig en ontspannen lentedag is het vandaag! Zon doet mijn fibro-lijf heel veel goed. Mijn pijnklachten zijn een stuk minder op dit soort dagen.

Vandaag besefte ik hoe abnormale dingen ineens normaal worden. Het is natuurlijk niet normaal dat mijn vader op de IC ligt. Via telefonisch contact en bezoekjes probeer ik van de toestand van mijn vader op de hoogte te blijven. Een IC is geen normale afdeling binnen een ziekenhuis. Toch wordt het steeds normaler om de IC op te lopen. Doordat de abnormale dingen, normaler worden ontstaat er meer Rust in mijn hoofd. Dit zorgt er weer voor dat ik mijn routineklusjes oppak en mijn to-do-lijst kan afwerken.
Zo deed ik vandaag mijn normale vrijdagklusjes zoals het invullen van het kasboek, de maaltijdplanner invullen en boodschappen doen. Heerlijk om me hier niet meer druk over te maken.
En, ik ging eindelijk met mijn schoenen terug naar de Beterlopen winkel. Onlangs kocht ik een nieuw paar schoenen, die voor mijn veeleisende, sensitieve voeten heel geschikt leken. Ik merk pas wat een schoen doet, als ik er vaker op loop en op verschillende momenten. Nu leek het alsof ik de stoeptegels en de klinkers van de straat door mijn schoen heen voelde. Dit leek me vrijwel onmogelijk gezien het merk schoen en de goede ervaringen met dit merk. (Finn Comfort.)

Ook nu werd ik weer fantastisch geholpen en werd er goed met mij mee gedacht. De mogelijke oplossing zit `m waarschijnlijk in een los dempend zooltje onder het zooltje wat al in de schoenen zit. Terwijl ik op de extra demping proef liep, voelde ik... Een randje. (Het zal eens niet.)
Voor de medewerkster was dit probleem makkelijk op te lossen, van het randje werd een stukje afgeslepen. Op dit moment protesteert vooral mijn rechtervoet op de nieuwe situatie in de schoen.
De tijd zal uitwijzen of deze oplossing dé oplossing is en mijn voet het hier dus mee eens is. :-)

Het is in ieder geval fijn dat dit uitgestelde klusje ook afgevinkt kan worden.

Het afvinken van klusjes geeft Rust, en hiermee dus Ruimte in mijn hoofd.