Dag 275- gerommel op zaterdag

Gisteren was het zaterdag. Op deze weekenddag was het mijn bedoeling om uit te slapen. Uitslapen is misschien niet het juiste woord. Ik wilde wat langer slapen dan doordeweeks. Dit voornemen valt in duigen als er om 7.00 uur een wekker gaat. :-) Manlief had zijn wekker gezet. Bij navraag bleek dat hij dit had gedaan om op tijd zijn antibiotica in te nemen. Heel goed van manlief. Maar... Dit betekende dat ook ik om 7.00 uur wakker was en dit op zaterdagmorgen. Ik besloot nog wat in bed te lezen. Op dit moment lees ik dit boek.

Ik moet wel doorlezen want op 25 mei moet ik dit boek inleveren. En het is nu 22 mei... Helaas kan ik dit boek niet verlengen want iemand anders heeft `m gereserveerd.

Het voordeel van vroeg op zijn is "dat je nog iets aan je dag hebt". Ik hoor dit mijn moeder nog zeggen. ;-) Zodoende was ik vroeg in de bibliotheek. Ik haalde dit gereserveerde boek op.

Na mijn bezoekje aan de bibliotheek ging ik naar de HEMA om foto`s op te halen. Ik heb een aantal foto`s laten afdrukken voor mijn vader. Dan heeft hij iets anders om naar te kijken dan alleen maar naar de ziekenhuisapparatuur. Al "snuffelend" belandde ik op de babyafdeling. Sinds zusje zwanger is beland ik regelmatig op een babyafdeling in welke winkel dan ook. Al die babyspullen zijn zo schattig.
Voor mijn aankomende neefje/nichtje heb ik een leuk T-shirt gekocht. Althans, ik vind `m leuk.
Nu maar hopen dat de aanstaande moeder dit ook vindt.

Manlief zag de foto`s en kwam op het idee om een mini-collage te maken. Het idee was leuk, ik ging hier direct mee aan de slag. Ik vind het heerlijk om creatief bezig te zijn. Een bijkomend voordeel is dat ik hier Rust van krijg. Eén van de doelen van mijn 365-dagenproject.

We aten vroeg zodat we op tijd naar het ziekenhuis konden gaan. Mijn vader ligt sinds een aantal dagen op de MC en is (eindelijk!) van de beademing af. Hij heeft op dit moment nog wel een tracheacanule. Hierdoor kan hij niet praten. Gelukkig bestaat er ook non-verbale communicatie.
Er lag een letterbord naast mijn vader. Helaas kan hij deze (nog) niet zelf vasthouden omdat het te zwaar is. Een aantal keer is geprobeerd via dit bord te praten. Het duurde even, maar uiteindelijk vonden we hier een weg in. Er was één woord wat mijn vader probeerde aan te geven. We kwamen er achter dat het om een Engels woord ging. Alleen... Op een MC staan de telefoons uit. We konden dus geen vertaalmachine gebruiken. Eenmaal op de terugweg kwamen we er achter wat mijn vader heeft bedoeld: hij wilde anders liggen. ("Place me".)
Met deze twee woorden zijn we twintig minuten bezig geweest. Voor zowel mijn vader als ik heeft dit veel energie gekost.
Gelukkig was de verpleegkundige hier op een andere manier achter gekomen. Zij zou op een later moment mijn vader zijn nachtverzorging geven en hem in een andere houding leggen.

Eenmaal thuis zat mijn hoofd "bommetje vol". Gelijk gaan slapen zat er nog even niet in. Om rustig te gaan slapen nam ik een kopje "slaapthee".

Sinds kort heb ik dit merk ontdekt. Het fijne aan dit merk is dat ik `m gewoon in de supermarkt kan kopen. Ik hoef dus niet speciaal naar de natuurvoedingswinkel.
Ik vind de doosjes van dit merk prachtig!

Eenmaal in bed sloot ik de dag af met het boek waar ik `s ochtends dag mee begon. Het boek is een aanrader!