Op dag 222 zijn manlief en ik naar IJsselstein gegaan om met aspirant-hulphond Dessie te oefenen.
Gisteren kwamen vrouwtje en Dessie naar ons voor een wandeltraining bij ons in de buurt. Wij wonen aan een hondenuitlaatroute waar honden ook los mogen lopen. Voordat we in het losloopgebied waren moest er eerst een weg overgestoken worden. Op dat moment kwam er een hele enthousiaste loslopende hond aan die in Dessie een speelkameraadje zag. Maar... Dessie mocht op dat moment nog niet spelen. Het baasje van de Labrador had de hond niet onder controle, hierdoor liep zijn hond op de weg en luisterde niet toen hij terug geroepen werd. Voor Dessie én haar vrouwtje was dit een lastige situatie, maar tegelijkertijd een goed trainingsmoment. Eenmaal overgestoken mocht Dessie los en kreeg het commando "release". Nu was ze vrij. Natuurlijk kwamen we allerlei "obstakels" tegen zoals een hond, maar ook een paard. Ondanks dat Dessie een hulphond wordt, blijft zij natuurlijk ook gewoon een hond. Stokken zijn erg moeilijk om te laten liggen. Op een onmogelijke plek vond zij de grootste stok die er maar gevonden kon worden. De stok was bijkans groter dan Dessie. ;-)
In principe mag een hulphond niets van de grond pakken, dus ook geen stokken. Wanneer dit toch gebeurd dan wordt dit genegeerd. Het is namelijk de bedoeling dat de hulphond bij een cliënt wel dingen van de grond pakt, als dit nodig is. Wanneer je het pakken van een stok ontmoedigd, zal de hulphond misschien niet meer snappen dat hij in andere situaties wél iets van de grond moet pakken.
Aangemoedigd wordt het natuurlijk zeker niet, dan gaat de hulphond dit als een beloning zien en een volgende keer sneller een stok pakken. Bij het opvoeden van een hulphond ben je steeds op zoek naar een juiste balans.
Rustig wandelend liepen we naar de supermarkt. Een supermarkt wat Dessie niet kent. Met manlief liep zij een keurig rondje door de supermarkt. Op een zeker moment was Dessie even in twijfel. Haar vrouwtje stond in een ander pad, hierdoor kan Dessie haar niet zien. Ondanks haar twijfel liep ze toch netjes met manlief mee.
Vanaf de supermarkt liep manlief met Dessie. Ook hij kreeg hij tips en trucs. Ondanks dat het voor hem de eerste keer was liep hij veel rustiger en ontspannener dan ik.
Tijdens de route naar huis zag Dessie iets lekkers op de grond liggen: een schil van een watermeloen.
Haar vrouwtje liet zien hoe je er voor kan zorgen dat ze dit weliswaar constateert, maar er verder niets mee doet.
Eenmaal thuis had ik nog een leermoment. Ik liet Dessie zitten, terwijl ze het commando release had gekregen. Ik kreeg de vraag waarom ik Dessie liet zitten. Ook Dessie begreep er niets van. Uh... Geen idee. Het is namelijk zo dat als je het commando "sit" of "down" geeft dan betekent dit, totdat het commando is opgeheven, zij de hele tijd moet zitten of liggen.
Wanneer de hulphond vrij is dan vindt hij vanzelf een plekje waar hij rustig gaat liggen. Dit beloon je met een "goed zo".
Nadat het glaasje water van het vrouwtje op was, was het tijd om naar huis te gaan. Dessie ging achterin in een speciale gordel, en haar vrouwtje chauffeurde. :-)
Vanmorgen zag ik wel een klein nadeel van een hond in huis. ;-) Op de lichte laminaatvloer lagen allemaal zwarte hondenharen. Een herinnering aan Dessie. Hier viel niet tegen op te swifferen. Ik besloot te stofzuigen. (Iets wat manlief normaal gesproken doet.) Ik vermoed dat als de pleegpup bij ons woont, er elke dag gestofzuigd kan worden. Ach... Het is goed voor de verbranding van calorieën.
Op 9 april 2016 is er open dag bij Hulphond Nederland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten