donderdag 28 april 2016

Dag 247, 248, 249 en 250 - schizofrene dagen

Na de ziekenhuisopname van mijn vader gebeurd er zoveel dat er op dit moment beslist geen Rust en Ruimte in mijn hoofd is.
Met mijn familie heb ik sinds jaar en dag geen contact meer. Op de één of andere manier heb ik in al die jaren geen stappen durven ondernemen om dit contact te herstellen.
Na zo`n naar bericht ontkom je er bijna niet aan om weer contact met je familie te hebben.
Zondag 24 april was het zo ver: een hernieuwde ontmoeting met de jongste broer van mijn vader.
Manlief had een lekkere lunch voorbereid, wij zijn namelijk van mening dat praten in met een lekker hapje een goede combinatie is. Dit bleek ook zo te zijn. Terwijl we genoten van een lekker soepje en lekkere broodjes werd er van alles besproken. Voor mij zijn er een aantal losse puzzelstukjes in elkaar geschoven waardoor ik een helderder verhaal heb over een aantal gebeurtenissen uit mijn jeugd, maar bijvoorbeeld ook uit mijn moeders jeugd. Uiteraard zijn er ook veel foto`s gekeken.

Een paar dagen verder

Op de beschreven zondagochtend zette ik de radio aan. Het was een ochtend waarbij het hagelde, stormde, regende, dan weer windstil was of de zon scheen. De presentator beschreef deze ochtend als een "schizofrene ochtend". Dit is precies de term die bij de afgelopen dagen past.

Nadat mijn vader is opgenomen heb ik héél véél getelefoneerd. Natuurlijk maak ik ook dankbaar gebruik van "Whatsapp". Dit is een ideale manier om kort en snel informatie door te geven.
Gisteren sprak ik wederom mijn tante. Zij sloot het telefoongesprek af met "Ik ga ophangen, want de rafels hangen aan mijn oren". Beter kan ik het niet omschrijven. :-)
Deze tante is belangrijk voor mij. Zij weet veel informatie van vroeger (belangrijk om mijn puzzel in elkaar te krijgen), is objectief en oordeelt niet. En, niet onbelangrijk: zij zorgt dat ik mezelf begrens.
Het is namelijk niet niks om na jarenlang geen contact, via deze weg contact met mijn vader te krijgen. Deze spiegel houdt zij mij telkens weer voor. Iets wat heel fijn is.
*
Op maandagmiddag 25 april ben ik met manlief voor de eerste keer naar het ziekenhuis gegaan. Mijn vader ligt op de IC en werd op dat moment nog slapende gehouden. Dit maakte voor mij de eerste stap makkelijker om mijn vader te bezoeken. Ik heb wederom weer veel informatie gekregen. (Hoeveel informatie kan een mens opslaan?) We zijn kort op bezoek geweest, maar voor zo`n belangrijke eerste stap was dit meer dan voldoende. Op dat moment wist ik al dat mijn vader stabiel en buiten levensgevaar is. Vanzelfsprekend is dit erg goed nieuws!
*

Op dinsdag merkte hoe moe ik was van alle emoties, indrukken en informatie. Ook die dag heb ik weer veel mensen gesproken. Mijn hoofd "ontplofte" bijna. Ik was blij dat ik `s middags moest oppassen. Kinderen zorgen dat je in het "nu" blijft. Wat was het heerlijk om naar een kind te kijken die in de plassen aan het stampen was. Niet iedereen vindt regen vervelend. :-)

Op dinsdag heb ik besloten dat ik in dit proces wel wat (professionele) ondersteuning kan gebruiken.
Ik heb contact gehad met mijn homeopaat. De homeopathie kan heel ondersteunend werken binnen emotionele en moeilijke processen. Ik heb dit in het verleden al eens mogen ervaren.
Het is natuurlijk erg belangrijk dat ik goed voor mezelf blijf zorgen. Hiermee voorkom ik onder andere dat ik nog meer last krijg van de fibromyalgie en mijn lichaam letterlijk op slot gaat.
*
En dan is het ineens woensdag: Koningsdag. Qua weer zou het wederom een "schizofrene dag" worden. Dit bleek alles mee te vallen. Ik deed mijn "Koningsdag-oorbellen" in, om vervolgens "een rondje vrijmarkt te lopen". Omdat er heel slecht weer was voorspeld, waren er vrij weinig kraampjes.
Toch heb ik iets kunnen scoren voor zusje die zwanger is. Eigenlijk is het niet voor zusje. Het is voor de kleine die in haar buik rondzwemt. ;-)
`s Middags zijn manlief en ik (weer) naar het ziekenhuis gegaan. Ook hier werd een tweede positief bericht verteld: mijn vader wordt voorzichtig wakker gemaakt. Dit ziekenhuisbezoek wilden we combineren met geocachen. We hebben geprobeerd één cache te vinden. Helaas is dit (nog) niet gelukt. We waren moe, we hadden honger en het schizofrene weer kwam weer opzetten.
 
Ik probeer de routineklusjes in huis te doen. Zodat alles in huis wel opgeruimd is. Want als er niet opgeruimd zou zijn, dan krijg ik nog minder Rust in mijn hoofd. Het is op dit moment zoeken naar een juiste balans. Ontspanning is in deze een toverwoord.
 
 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten