Dag 252- geland op aarde

Eindelijk! Na de rare, rommelige dagen van afgelopen week hervond ik gisteren weer een stuk Rust.
Na wat kleine huishoudelijke klusjes gedaan te hebben was het tijd voor een mini-pauze. Dit deed ik onder het genot van een oranje Tompoes. Door de schizofrene dagen heb ik niet aan oranje feestelijkheden gedacht. Gelukkig verkocht de supermarkt nog oranje Tompoezen.
Ik ging er eens goed voor zitten...

...Ik had een paar happen van mijn lievelingsgebakje genomen en toen? Toen ging de telefoon. Daar ging mijn ontspannen moment. Dacht ik. Maar... door dit telefoontje kreeg ik eindelijk Rust in mijn hoofd.
Ik kreeg informatie die voor mij belangrijk is om een aantal dingen duidelijk te krijgen met betrekking tot de ziekenhuisopname van mijn vader. De informatie was duidelijk en helder. Na opgehangen te hebben kon ik rustig mijn tompoes verder op eten. Helaas was de koffie koud geworden...

Ook andere mensen zitten op informatie te wachten. Een geheel telefoonloze dag werd het dus niet.

Om weer met beide voetjes op aarde te komen had ik gisteren een afspraak met mijn homeopaat.
Zoals altijd nam zij de tijd voor me. Met (goed afgestemde) homeopathische middelen hoopt zij mij door dit moeilijke proces heen te helpen. Na dit bezoek toog ik naar het winkelcentrum. Ik had een aantal dingen op mijn lijstje staan die ik het beste in dit winkelcentrum kan kopen.
Nadat ik het boodschappenlijstje had afgewerkt ging ik op kledingjacht (één van mijn minst favoriete bezigheden).

Op zaterdag 7 mei viert mijn lapjes-broertje zijn Vormsel. Ik wil er dan graag netjes uitzien. Ik was voornemens om vandaag met manlief naar Cityplaza in Nieuwegein te gaan. Heel stiekem had ik hier geen (!) zin in. Daarom ging ik gisteren op kledingmissie in het winkelcentrum vlakbij mijn huis.
Het heeft even geduurd. Maar... Het is gelukt! Dit dankzij een verkoopster die mij heel goed heeft geholpen. En wat ook erg prettig is: ik kreeg 15% korting. ;-)

Ik heb bewust gekozen voor laagjes, over dit setje gaat nog een mooi blauw vest. Mocht het warm zijn (wat ik me nu niet kan voorstellen), dan kan ik altijd een laagje afpellen.

Tijdens het winkelen ben ik mijn vader niet vergeten. Ik kocht dit lieve cadeautje voor hem.

Een Labrador-knuffel. Uit het verleden weet ik dat mijn vader erg van dieren houdt. En niet onbelangrijk: een knuffel mag meegenomen worden naar de IC. Bloemen niet. De tulp vond manlief in de achtertuin. Puur voor het beeld heb ik deze mee gefotografeerd.

Het voelt heerlijk om even met dit soort basale dingen bezig te zijn. Hiermee heb ik gisteren goed mijn hoofd leeg kunnen maken.