Dag 170- waar is de R van Rust?

Gisteren was het alweer dag 170 van mijn 365-dagenproject. De "R" van Rust kon ik op deze chaotische zaterdag nergens terug vinden. `s Ochtends deed ik eerst een aantal niet-afgeronde vrijdagklusjes: het invullen van het kasboek en het uitzetten van mijn medicatie. Terwijl ik dit deed, vulde manlief de maaltijdplanner in. Het leek mij heel lekker om eens een keer "pulled pork" te eten. Het leek me een bewerkelijk, maar budgetvriendelijk recept. Helaas dit bleek vies tegen te vallen. ;-)

Terug naar het kasboek: nadat deze was ingevuld, liepen manlief en het kasboek na, vervolgens konden we ons boodschappenbudget voor aankomende week vaststellen. Tot zo ver... Niets aan de hand.

Voor de postcrossing heb ik "feestpost" samengesteld. Ik bleek geen passende enveloppen te hebben, ik besloot naar de kantoorboekhandel te gaan en gelijk een rondje "dorp" te doen. Op dit rondje stond de apotheek en een aantal winkels voor de pulled pork gepland. Voor de pulled pork moest ik naar de slijter (ik kom hier nooit) én de slager. De whisky die nodig is voor dit recept kon ik afstrepen van mijn boodschappenlijstje. Mijn boodschapje bij de apotheek lukte ook (dit was niet heel moeilijk, ik had iets laten bestellen), toen ging ik naar de slager. Ik had nodig: "1 1/2 kilo varkensschouder ontbeend", bij dit soort ingrediënten krijg ik altijd een heel visueel beeld wat heel vervelend is. Ik zette mij erover heen en deed mijn bestelling. De slager leerde mij dat "varkensschouder" niet anders dan is dan schouderkarbonade. Fijn zo`n les, maar ik had karbonade aan één stuk nodig. Ik kreeg toen de optie om rollade te kopen. De verkoopster zag aan mijn gezicht dat ik dit niet bedoelde. Vervolgens stelde ze de vraag wat ik er precies mee wilde maken. Ah, toen begreep ze precies wat ik nodig had. Alleen... Op dat moment was het op. (Zucht!) Eenmaal thuis na mijn rondje dorp vertelde ik het "slechte nieuws", manlief kwam met de optie om dan maar bij de Keurslager varkensschouder te kopen.
Prima, ik belde de Keursslager en bestelde het vlees, ik vroeg alleen niet hoeveel het zou gaan kosten... Had ik dat maar wel gedaan! Ik stopte 20 euro in mijn portemonnee, ik dacht écht dat ik hier genoeg aan zou hebben. Gelukkig had ik ook mijn pinpasje in de portemonnee gestoken. Dit bleek hard nodig te zijn.

Of ik 23 euro wilde afrekenen? 23 euro voor een stuk vlees! Budgetvriendelijk kan ik dit niet noemen. Helemaal van slag toog ik naar supermarkt waar manlief zou zijn.
Ik was zo verward door dit bedrag én de drukte in de supermarkt dat er geen sprake meer was van Rust en Ruimte in mijn hoofd. :-)
Bij deze slager leerde ik dit het gekochte vlees: "Procureur" heet. Misschien ligt het aan de naam dit vlees zo duur is?

Gelukkig was er gisteren leuke post gekomen, eenmaal thuis ging ik hier eens rustig voor zitten. Deze prachtige vlinderkaart ontving ik uit Berlijn.

Er staat een mooie quote op de achterkant:

"The butterfly counts not months but moments,

and has time enough".

 

Mmm... Misschien moet ik maar ook als een vlinder gaan gedragen. ;-)

 

 

En ik ontving post van mijn penvriendin uit Philadelphia. Het is een tijd geleden dat ik post van haar heb ontvangen, maar met deze post heeft ze het meer dan goed gemaakt. ;-)

In deze post schrijft penvriendin over haar trip in South Dakota. Dat is het leuke van "overzeese post", in mijn eigen woonkamer ben ik toch een beetje op vakantie. ;-)

En heb ik de Rust teruggevonden? Ja! `s Avonds kroop ik voor de televisie om "Wie is de Mol te kijken". Naast het kijken op de televisie doe ik ook mee via de app. Tot op heden blijk ik geen goede mollenvanger te zijn. ;-) In sommige gevallen lukt het me prima om Rustig te blijven.  Ook nu. In dit geval wacht ik gewoon Rustig af totdat de mol ontmaskerd wordt.