Dag 184- op ons gemak

Manlief is vier dagen voor een training van zijn werk in Engeland geweest. Dit is natuurlijk erg intensief. Daarnaast was het gisteren eind van de week, dus allebei waren wij moe. Wekkers werden voor deze zaterdagmorgen dan ook niet gezet, we sliepen uit.
Bij mij ging dit natuurlijk niet helemaal zonder schuldgevoel. Toen ik om tien uur uit bed stapte vond ik het natuurlijk veels en veels te laat. ;-)

Tsja, wat doe je op zo`n gemak-dag? Eigenlijk niet zoveel. Ik vulde het kasboek in en liep deze na met manlief.

Daarna maakte we het weekmenu, en een boodschappenlijstje. Dit kost altijd enige tijd. Een groot voordeel is dat wij maar maximaal twee keer per week naar de supermarkt gaan, dit scheelt tijd én geld.
Terwijl wij hier mee bezig waren liet ik mij dankbaar afleiden door een klepperende brievenbus. Ook dit keer ontving ik leuke post. Voor de derde keer op rij ontving ik post van mijn penvriendin uit Amerika.

Natuurlijk werd ik nieuwsgierig naar de inhoud, maar kon me bedwingen en focuste me weer op het weekmenu. Althans... Ik vond dat ik me focuste. Manlief dacht hier anders over. ;-)

Na deze klus, nam ik de tijd om de brief van mijn penvriendin te lezen. Alles staat in het Engels geschreven, dus dat kost iets meer tijd.
In oktober (!) heb ik mijn laatste brief aan haar geschreven, in december heb ik een kerstkaart gestuurd.
Met terugwerkende kracht heeft zij alle post vanaf die tijd beantwoord. ;-) Penvriendin is dus helemaal bij. Ook ik was bij, mijn brief lag al klaar om verstuurd te worden, ik wilde alleen nog een update schrijven. Naast de update komt er dus ook nog een antwoord op deze brief.
Zoals ik al eerder schreef: "zo blijft een mens bezig".

Door penvriendin ben ik weer helemaal terug in 2015: ze schrijft over Sinterklaas (is ze heel nieuwsgierig naar), kerst maar ook over geocaching.
Sinterklaas? Kerst? Hier wil ik helemaal niet over nadenken. Ik ben namelijk al helemaal klaar voor het voorjaar. :-)