Op deze zondag probeerde ik aan dit doel te werken. Toch kon ik het niet laten om een aantal kleine klusjes te plannen... Ik blijf het namelijk nog steeds heel moeilijk vinden om mijn tijd "onnuttig" te besteden.
Gisteren heeft manlief drie (!) wassen gedraaid en opgehangen. Mijn plan was om de was vanochtend weg te vouwen. In dit geval was het niet heel moeilijk om dit klusje te laten liggen want: de was,was nog niet droog.
Wat ik wel deed? Ik haalde het bed af en zette de was klaar voor vannacht.
Mmm... Wat voor nuttigs kon ik nog meer bedenken? Ah! Ik kon de tekst voor mijn postcrossingskaart schrijven. Deze zomerse kaart gaat naar Belarus.
Op de één of manier lukte het niksen toch een beetje: zomaar ineens was het lunchtijd. Na de lunch togen manlief en ik naar schoonmama, ik voor inspiratie voor een loper voor onze eventuele pleegpup en manlief voor een klusje. We zouden "even" blijven. Rond 14.00 uur waren wij bij schoonmama, rond 17.00 uur gingen wij weer weg. Het was gezellig, toch voelde ik een licht (hoewel licht? Zeg maar gerust groot) schuldgevoel want: deze hele middag had ik niks gedaan!
Mmm... Ik betrapte me erop dat ik weer eens in mijn eigen valkuil ben gestapt: me schuldig voelen omdat ik niets heb gedaan. En was het bezoekje aan schoonmama "onnuttig"? Nee... Het was gezellig en ontspannend. Is dit nu net niet iets wat je op zondagmiddag hoort te doen? Gezellige en ontspannende activiteiten?
Deze bewustwording was heel fijn... Tijdens het avondeten heb ik geprobeerd mijn schuldgevoel van mijn schouders af te halen. Dit is gedeeltelijk gelukt. Want: ik heb alweer van alles bedacht wat ik aan klusjes morgen wil doen. ;-)
Later als ik groot, oud en wijs ben kan ik vast véél beter met dit soort dilemma's omgaan. Misschien al aan het einde van dit 365-dagenproject...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten