Dag 100- wandeltraining

Vandaag dag 100 van mijn 365-dagenproject!

Op deze feestelijke dag besloten manlief en ik te gaan wandelen bij de Zanderij in Maarn.

Dit is een prachtige afwisselende wandelroute die wij al meerdere malen hebben bewandeld. Het leek ons een leuk idee om de Zanderij eens in de herfst te beleven. Al wandelend kwamen wij prachtige herfsttafereeltjes tegen.

Bij deze wandelroute hoort een uitdaging...

... Deze meterslange trap die naar de afgraving leidt. Hoogtevrees moet je niet hebben. ;-)
De enige manier om beneden te komen is: trede voor trede.

Dit is de trap die naar de afgraving leidt.

Uitzicht op de Zanderij.

Wandelaars voor ons hebben "boter, kaas en eieren" gespeeld. Meer dan zand en wat takjes heb je niet nodig.

Even uitrusten. Tijdens de mini-pauze zag ik dit: Zwerfstenen uit de ijstijd.

Al wandelend bedacht ik een nieuwe doelstelling voor dit 365-dagenproject.
Om mijn doel te kunnen uitleggen ga ik even terug in de tijd.
Al enige jaren heb ik enorme last van mijn voeten. De last is mijn voeten beperkt mij in heel veel dingen, voeten gebruik je immers altijd. (Ter illustratie: bij lang staan en lopen gebruik in een rolstoel.)

Na jaren getob besloot ik opnieuw hiermee naar de huisarts te gaan. Mijn eerste verwijzing was naar de orthopedisch chirurg. Tijdens mijn eerste onderzoek stelde de orthopedisch chirurg voor om een röntgenfoto te laten maken en een vervolgafspraak te maken. Zo gezegd, zo gedaan. Tijdens mijn tweede afspraak kreeg ik te horen dat er geen bijzonderheden gevonden waren. Mmm, wat nu? Ik werd doorverwezen naar de revalidatiearts. Hij stelde eerst voor om een 3-Dscan van mijn voeten te laten maken.
Zoals ik al had verwacht: ook op de scan waren geen afwijkingen te zien.

Revalidatieartsen zijn erg praktisch ingesteld. Ik kreeg verschillende praktische adviezen. Eén daarvan was het sterker maken van mijn voetspieren. Dit bereik je alleen maar door te trainen.

Een verklaring voor de voetproblemen heeft de revalidatiearts niet. Mogelijk heeft het met de fibromyalgie te maken. Want: "Fibromyalgie doet rare dingen". En: "De tijd zal het uitwijzen".
Aldus de revalidatiearts.

 

Mijn training was gebaseerd op het principe van "graded activity." Samen met de fysiotherapeut ("Jeroen") stelde ik mijn trainingsdoel vast: ik wilde weer vijf kilometer kunnen lopen.
 Na een half jaar trainen was ik zover dat ik weer langer kon staan, kleine stukjes op blote voeten kon lopen, én weer vijf kilometer kon wandelen. Dit was zo fijn! Hierdoor konden manlief en ik weer boswandelingen gaan maken.

Tijdens mijn trainingsperiode wandelde ik 2-3 keer per week. Na de trainingsperiode werd dit veel minder.

Het is dus weer tijd om dit te gaan op pakken. Hoe ga ik dit realiseren? Ik heb besloten mijn hobby postcrossing en het wandelen te gaan combineren. Opnieuw wordt maandag mijn wandeldag. Mijn geschreven kaart breng ik naar de verste brievenbus die ik kan bedenken, of ik maak mijn "wegbreng-rondje" groter. Daarnaast wil ik proberen elk weekend met manlief te gaan wandelen.

Ik hoop hiermee weer op mijn "vijf-kilometerstand" te komen. En wellicht richting lente/zomer in de "zes-kilometerstand".

Kortom: er is weer werk aan de winkel!