Dag 97- voortkabbelende woensdag

Manlief is nog steeds vrij. Terwijl hij gisteren een aantal klusjes van de ochtendroutine deed, hield ik mij bezig met de was.

Doordat de taken verdeeld worden, zijn de klusjes van de ochtendroutine veel sneller gedaan. Dit is een hele fijne bijkomstigheid.

 

Terwijl ik bezig was met mijn eerste tussendoormoment, ging de deurbel. Schoonmama stond voor de deur met een cadeautje: Amaryllissen voor mij, en een stuk paardenworst voor manlief (dit vindt hij lekker, ik kan hier niets aan doen...) ;-)

Vervolgens was het alweer tijd om naar de fysiotherapeut te gaan. Deze tweede behandeling voelde minder pijnlijk dan vorige week, ondanks dit...

Op de terugweg stopten we bij de bibliotheek om een gereserveerd boek op te halen, en bij het postpunt om een pakje weg te brengen. Ook kocht ik een internationale postzegel zodat ik een postcrossingskaart naar Amerika kon sturen.

Dit zijn van die klusjes die niet als klusjes voelen, maar toch een heel opgeruimd gevoel geven.

 

Eenmaal weer thuis was het lunchtijd.

Terwijl ik mijn boterhammetjes aan het opeten was vroeg manlief of we naar het tuincentrum zouden gaan. Naar het tuincentrum gaan vind ik altijd leuk. Budgettair gezien komt dit niet altijd uit.

Manlief besloot een gedeelte van zijn verjaardagsgeld te gebruiken, zodat we (eindelijk!) eens de plantjes konden kopen die al heel lang op ons "boodschappenlijstje" staan.

We kochten:

• Een prachtige Amaryllis. Althans, de Amaryllis moet nog prachtig gaan worden. Nu is het nog een bol ;-);
• Winterviooltjes;
• Een prachtige Helleborus. Elk jaar rond dit tijdstip kopen wij een Helleborus. We proberen de apartere soorten te krijgen. Dit is een echte uitdaging!
• Ook kochten we potgrond. Plantjes planten zonder potgrond gaat nu een eenmaal niet.

Eenmaal thuis was het tijd om de kaart naar Amerika te gaan schrijven. Mijn streven was om de kaart voor 17.00 uur op de post te hebben gedaan.

Deze kaart gaat naar Amerika. Dit keer stuurde ik een Eurocent mee.

Ook schreef ik een kaart voor schoonzus. Zij werd gisteren geopereerd.

 

Het is gelukt. Voor 17.00 had ik beide kaarten op de post gedaan.

 

Na het avondeten toog ik naar het zwembad. Het streven was om twintig baantjes te zwemmen. Het werden twaalf baantjes. De reden? Ik heb teveel gekletst. :-)

 

Deze woensdag kabbelde zich voort.

 

Grote RRHH-klusjes zijn gisteren niet gedaan. Wel zijn er klusjes afgemaakt en bijgehouden (bijvoorbeeld de was). Ook kleine klusjes zijn klusjes die bij mij zorgen voor een opgeruimd gevoel. En... Ontspanning zorgt weer voor energie die nodig is om klusjes en Klussen te kunnen aanpakken.

 

Albert Einstein heeft hierover een mooie en toepasselijke uitspraak.

Dit zijn prachtige wijze woorden waar ik deze post mee afsluit.