Zo gezegd zo gedaan... Ik maakte mijn wandeltas klaar, ik trok mijn wandelschoenen en mijn jas aan, vervolgens stapte ik de voordeur uit. Mmm, daar voelde ik de eerste druppels...
Ik besloot me niet door de regen te laten tegenhouden. Ik ben immers niet van suiker... ;-)
Mijn eerste stop was bij een brievenbus. Ik deed een postcrossingskaart naar België op de post.
Tijdens mijn wandeling was ik in goed gezelschap...
Willem-Beer was gezellig mee. Hij had de luxe om niet te hoeven wandelen. Hij mocht mee in mijn rugtas. ;-) Ik had oud brood mee. Helaas waren het maar twee boterhammen. Er waren namelijk véél eenden met véél honger. ;-)
Dit eendje was wat brutaler en ging het "land" op. Hierdoor had hij veel meer te eten dan de andere eenden. Hoe ging het gezegde ook alweer? Volgens mij is het: "brutalen hebben de halve wereld".
En zo is het maar net.
Door de regen heeft zich een "zwemvijver" in dit weiland gevormd.
Een bekend huis bij ons in het dorp. "Het huis met het groene dak".
Dit schaap bleef me maar aankijken. Ik besloot hem op de foto te zetten.
Omdat het steeds harder ging regenen besloot ik het bij één "rondje bos" te laten. (Ik ben weliswaar niet van suiker, maar toch...)
Eenmaal thuis genoot ik van een welverdiende pauze met iets lekkers warms te drinken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten