Dag 76- op zoek naar mijn energie

Gisteren was een dag waarop ik op zoek ging naar mijn energie. Waar zou hij verstopt zitten?
Mijn energieniveau stond gisteren in het rood.

Ik moest dus heel bewust een goede balans vinden tussen inspanning en ontspanning.

Mijn energie kan ik vaak terug vinden door (met mate) actief bezig te zijn, maar ook door creatief bezig te zijn.

Het actieve gedeelte bestond onder andere uit het doen van de klusjes van de ochtendroutine, en daarnaast ook andere kleine klusjes. Ik deed dit.

Dit zijn vijftig zonnebloempitten die ik op dag 75 uit een zonnebloem haalde. Deze zaadjes wil ik graag aan een aantal andere mensen geven. Ik maakte een verdeling.

Vier andere mensen krijgen ieder 10 zaadjes. Uiteraard houden wij ook zaadjes voor ons zelf. ;-)

 

Na de lunch stapte ik op de fiets om mijn gereserveerde boeken op te halen bij de bibliotheek. Ook leende ik een spannend boek van Loes den Hollander.

 

Aan de overkant van de bibliotheek staat een supermarkt. Ik deed wat kleine boodschapjes. Er stonden drie dingen op mijn lijstje... Ik nam vier dingen mee.;-)

 

In de bibliotheek én in de supermarkt voelde ik de "verlamming van mijn moeheid." Tijd om naar huis te gaan.

 

Op dinsdag 2 november werd de documentaire "De oversteek" uitgezonden. Deze heb ik opgenomen, thuisgekomen keek ik deze documentaire af. Dit is een prachtige documentaire die over vluchtelingen uit Syrië gaat. Naast prachtig vind ik de documentaire ook beklemmend en zet een goed beeld neer van de problemen waar vluchtelingen tegen aan lopen. En niet onbelangrijk: in deze documentaire komt heel duidelijk naar voren dat mensen NIET zomaar vluchten!

 

Na het kijken van de documentaire stelde ik mezelf de vraag: "Wat ga ik nu doen?" "Ga ik rusten?"

Mmm, dit vond ik geen goed idee. Bij mij  helpt rusten vaak niet. Ik moest dus op zoek naar iets wat mij energie zou geven. Ik besloot een half uur te besteden aan het uitzoeken van de foto`s van lapjesvader.

De foto`s heb ik tijdelijk in een vrijgemaakte map uit de administratiekast gedaan.

Deze foto`s hou ik voor mezelf. Ze gaan namelijk over mij. ;-)

Na het uitzoeken van de foto`s besloot ik iets creatiefs te doen. Ik maakte deze labels.

Je ziet de achterkant én de voorkant. Ik had wat restpapier over, hier wilde ik "postzegels" van maken. Hier ging het mis...;-)

Voor het maken van deze postzegels heb je nodig: een postzegelmal én een stansapparaat. Ik gebruik de Big Shot. De "postzegelmallen" zijn erg dun. Om voldoende druk te krijgen moet je zorgen dat je de juiste dikte hebt, dit creëer je door platen te gebruiken en (indien nodig) wat opvulmateriaal, dit hele pakket  haal je vervolgens door de Big Shot. Mijn "opvulmateriaal" bestond uit deze kaarten.
Ik had teveel opgevuld. De kaarten raakten klem.
Zo zonde! Zo`n anderhalf uur voordat ik aan deze creatieve uitspatting begon, zijn deze kaarten geleverd. (Echt waar, toen waren ze nog krakend vers.) Het zijn kaarten van "Kinderpostzegels". De tekeningen komen uit de "Gouden Boekjes."
Dit was absoluut een les. Ik gebruik nooit, nooit, nooit meer kaarten als opvulmateriaal in de Big Shot! ;-)

In afwachting van lapjesvader keek ik een opgenomen film: "Kankerlijers." Een gewaagde titel. ;-)
Vandaag keek ik deze film af. Ik heb totaal geen spijt van deze film. De film heeft ontzettend veel humor. Dit wordt over de film gezegd:

Hoe is het om te dealen met kanker als je jong bent? Deze gasten laten zien dat het leven nog genoeg in petto heeft, ook al ben je doodziek.

Nick, Iwan en Olivier worden behandeld voor kanker op de kinderoncologie-afdeling van een ziekenhuis. Ze zijn er alle drie slecht aan toe, maar dankzij de hechte vriendschap die ontstaat wordt de mooie kant van het leven belicht en weten ze tussen de chemokuren door genoeg kattenkwaad uit te halen.

Lapjesvader en ik aten dit keer zonder manlief (hij was in Berlijn voor een training voor zijn werk.)

Nadat lapjesvader en ik hadden gegeten togen wij naar de hobbykamer, lapjesvader was erg benieuwd naar het "debacle met de Big Shot." Ook bekeken we een stapeltje foto`s die ik niet kon duiden. Lapjesvader wel. Fijn, zo kan ik de fotomap in een nog betere tijdslijn zetten.

Lapjesvader kwam natuurlijk om samen met mij te gaan zwemmen. Het werd zoetjesaan tijd om naar het zwembad te gaan. Ondanks mijn moeheids-aanval besloot ik toch baantje te gaan zwemmen.
(Hierdoor creëer je een andere moeheid, die veel beter voelt.)

De baantjesscore van gisteren? 22 stuks!

Gisteren voelde het alsof ik een "door een berg stroop" liep,  en dus niet vooruitkwam. Door met mate en veel pauzes toch actief bezig te zijn kan ik zeggen: