Dag 112- december-blues

Als ik op woensdagavond ga zwemmen, kom ik relatief laat thuis. Ik ga dan niet meteen naar bed.
Om deze reden zet ik voor de donderdag mijn wekker altijd later: op donderdag sta ik om 8.30 uur op.
Op de één of andere manier kon ik mezelf niet opstarten. Ik besloot eerst op de I-pad het recept op te zoeken wat ik van plan was te maken. Ik wilde weten hoeveel tijd het zou kosten. Dit recept betrof een zuurkooltaart, geen moeilijk recept wel een bewerkelijk recept. De ervaring leert dat het maken van een ovenschotel of hartige taart minimaal een uur werk is. En, wanneer het eten klaar is heb ik vaak nog een ontplofte keuken op te ruimen. Mmm, had ik hier zin in? Nee, ik besloot me bezighouden te houden met mijn hobby postcrossing, en verder te zien hoe de dag zou lopen.

De dag liep totaal anders dan ik had gepland, ik ben er inmiddels achter hoe dit komt. Ik heb last van...

DE DECEMBER BLUES

;-)

 

De ochtend begon al anders dan anders. Want ik verzandde in informatie opzoeken op de I-pad. De I-pad moest uit, ik besloot eerst te ontbijten (het brood was inmiddels ontdooit), én daarna te gaan douchen. (Normaal gesproken doe ik dit andersom, dit is véél efficiënter.)

 

Eenmaal gedoucht en aangekleed besloot ik een "30-graden was" te draaien.

Manlief en ik hebben weinig kledingstukken die op 30 graden gewassen moeten worden. Deze kleding wordt opgespaard. Het gevolg hiervan dat deze kledingstukken héél weinig gedragen worden. Ik wilde mijn nieuwe T-shirt wel weer eens aan. Ik keek in de waszak en zag maar twee kledingstukken. Mmm, dit vond ik wel héél weinig was voor zo`n grote trommel. Ik besloot er handdoeken en washandjes er als vulling bij te doen.

 

Langzaamaan kwam ik op dreef. Ik dook achter de computer om twee postcrossingskaarten te registeren.

De kaart komt uit Amerika.

Deze leuke post ontving ik uit Letland. Ik kreeg twee kaarten van één dezelfde persoon en als "small-gift" lekkere kerstthee. (Natuurlijk heb ik `m al geproefd.) ;-)

Langzaamaan ging het richting lunchtijd. En toen? Toen ontstond er stress... Het was inmiddels half twee, en...  Ik moest de was nog ophangen, de keuken moest nog opgeruimd, de kattenbakken leegschept. En natuurlijk nog 1001-klusjes die ik voor 15.00 uur gedaan moest hebben. Moest? Van wie? Van mezelf... Ik betrapte me er op dat, ik mezelf te veel moeten oplegde en op een zelfbedachte regel. Ik besloot dat deze stress nergens goed voor was en deed dit.

Zo! Dit voelde al veel beter.

Ik ging op mijn gemak aan de slag met de basisklusjes. Eén van de basisklusjes: "kattenbakken leegscheppen" ging niet door. Want: het schepje brak. Volgens mij rust er een vloek op dit klusje... De ene keer ga ik door mijn rug, de andere keer breekt het schepje. ;-) Manuele therapie helpt niet bij gebroken schepjes. Er moest een nieuw schepje gekocht worden.

Ook de was moest nog opgehangen worden. Natuurlijk lukte dit (ruim) voor 15.00 uur. ;-)

Met een opgeruimd huis én een opgeruimd (maar helaas duizelig) hoofd toog ik naar school om mijn oppaskinderen op te halen.



*

Regelmatig komt er een (song)tekst in mijn hoofd als ik een post aan het schrijven. Wat past beter bij het onderwerp "was" en "blues"? Juist...

 

M'n tante d`r bloes

 



en ik wil je wat vertellen van m'n tante d'r blouse,

  die is gekrompen met 4 maten dat is niet voor de poes
't gebeurde in de wasserette als je 't nog niet weet
't is eeuwig zonde maar ook logisch want het water was te heet
nu hangt 'ie zielig naast een broekie aan een hanger in een hoekie van de kast, ojeah!

 

(Dit is één van de coupletten uit dit nummer. Voor mij "basisschool-sentiment".)