zaterdag 12 december 2015

Dag 113- duizelingwekkende dag

Gisteren had ik een afspraak met mijn diëtiste. Dit kwam mooi uit, omdat ik het met haar over mijn duizeligheid wilde hebben, en wat voeding hier eventueel in kan betekenen.
Ik kreeg het advies om mij zo goed mogelijk aan mijn voorgeschreven dieet te houden, en zoveel mogelijk de kortwerkende suikers te vermijden. Als ik tussen mijn tussendoormomenten nog iets wil/moet eten dan is het advies om fruit of groenten te eten. Tot er meer bekend is over de oorzaak van mijn duizeligheid blijft dit het advies.
De diëtiste vroeg ik of gewogen wilde worden. Dit wilde ik, ik ben immers niet voor niets bij de diëtiste. ;-) Het goede nieuws is dat ik ben afgevallen!
 
Na mijn bezoekje aan de diëtiste toog ik naar het winkelcentrum. Ik wilde thee kopen bij de natuurwinkel én een scheurkalender voor 2016. De thee-missie duurde lang (er was héél véél keus, ik ben niet goed in kiezen, en ik was ook nog eens duizelig.) De missie is (natuurlijk) geslaagd. Ik heb drie heerlijke "theetjes" gekocht, waaronder "Christmas tea" van één van mijn favoriete merken.
De thee is heerlijk, en ruikt echt naar kerst. ;-)
 
Omdat ik vanaf 14.00 uur de bloeddrukmeter kon ophalen dacht ik dit (heel efficiënt ) te combineren met een "rondje dorp". Omdat ik duizelig was, wist ik niet of ik eerst naar huis zou gaan. Maar... In heen-en weer fietsen had ik ook geen zin. Mmm, wat een dilemma. ;-) Ik besloot eerst naar de dierenarts te gaan (niet voor de bloeddrukmeter, maar voor een opzuigspuitje voor de medicatie van ons "rode monster".) Dit keer vond ik het totaal niet erg om te wachten: ik zat droog, warm en kon rustig mijn boterhammetje opeten.
Eenmaal in de behandelkamer raakte ik in gesprek met de dierenarts over mogelijke alternatieven ten opzichte van de medicatie die Devil nu krijgt. Dit is iets om over na te denken.
De tijd verstreek, ik zag dat het inmiddels 13.45 uur was. Ik besloot toch maar mijn rondje dorp te doen.
 
Ik ging eerst naar supermarkt om de aanbiedingen van deze week te scoren. Dit keer was ik ontzettend blij met mijn boodschappenlijstje... Anders hadden we geen avondeten gehad. ;-)
Door mijn duizeligheid moet ik me extra focussen op de vraag: "Wat eten we vandaag? " Gelukkig was ik hier snel uit: ik besloot dat we taco`s gingen eten. Omdat ik weinig in deze supermarkt kom, was het een ware speurtocht om de juiste producten te vinden.
Ook deze missie slaagde, ik besloot naar de bieb te gaan. Er moest nog een openstaand bedrag van (welgeteld) 1,00 Euro betaald worden. In de bieb kwam ik erachter dat ik de contributie voor 2016 niet betaald had. Hoe kan dat? Deze vraag besloot ik later uit te zoeken want...

 

... In de bibliotheek zag ik "buurvrouw van het hoekje". Op dag 109 heb ik buurvrouw al uitgebreid gesproken. Nu spraken we elkaar weer uitgebreid. ;-) Nog een leuk nieuwtje van buurvrouw: per januari volgend jaar heeft zij een nieuwe baan.
 
Buurvrouw ging naar huis, ik ging naar de servicebalie. Mijn contributie was inderdaad nog niet betaald. Ik bleek geen automatische machtiging te hebben afgegeven. Dit vond ik erg verbazend van mezelf, want ik laat in principe alles automatisch afschrijven. Ik besloot dit direct te regelen. (Dit kon er ook nog wel bij met mijn duizelige hoofd...)
Fijn! Doordat ik een automatisch machtiging had afgegeven kreeg ik ook nog eens korting van 2,50 euro én ik kon weer boeken lenen. Althans dat dacht ik... Bij het uitlenen gaf de computer aan dat mijn pas geblokkeerd is. Kon ik weer naar de servicebalie... (Zucht).

Inmiddels was het al lang 14.00 uur geweest, ik kon de bloeddrukmeter ophalen.
 
Ik merkte aan alles dat ik naar huis wilde. Eigenwijs als ik ben ging ik toch nog "even" naar de Kruidvat in verband met een aanbieding. Eenmaal bij de Kruidvat aangekomen, zag ik van de aanbieding af. Ik wilde naar huis, ik wilde Rust.
 
Om 15.30 uur was ik thuis. (Natuurlijk met een licht schuldgevoel want: de basisklusjes had ik (nog) niet gedaan).
 
Thuis wachtte er een aangename verrassing:
Drie (!) postcrossingskaarten. De Specht is uit Finland komen aanvliegen. ;-) De typiste komt uit Duitsland. De zwart-wit vogel komt uit Canada.

Tijd voor Rust. Ik nam een kopje Christmas tea. Manlief kwam vroeg thuis en was zo lief om de basisklusjes te doen. Natuurlijk was een schuldgevoel nergens voor nodig. ;-)

Ik ging "even" naar de diëtiste, en "even" naar het dorp. "Even" blijkt wederom een enorm rekbaar begrip te zijn... ;-)


 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten