Dag 138- afgerond

Na mijn niet-nodige stressvolle dag van gisteren besloot ik vandaag de lat lager te leggen. Natuurlijk wilde ik dingen doen én vond ik dat ik dingen moest doen. ;-) Een stress-reducerende methode is voor mij:

• de dingen stap voor stap voor te doen;
• te blijven focussen (dus niet nog 1001 ander dingen erbij bedenken);
• afmaken waar ik mee bezig ben;

Vanochtend startte ik de dag met één van de basisklusjes: het afhalen van de droge was én het ophangen van een nieuwe was. Ik besloot dat ik deze was vandaag nog ging opvouwen, zodat de schone was de kast in kon. Immers... Het bijhouden van de was is één van mijn doelen in mijn 365-dagenproject.

Mijn eerste focus lag op "boven": alle klusjes die ik boven kon én wilde doen wilde ik eerst afronden voordat ik beneden aan de slag ging. Na mijn eerste (ontspannen) tussendoormoment toog ik opnieuw naar boven om de afgehaalde was op te vouwen en het bed op te maken.

Sinds zondag liggen er twee postcrossingskaarten klaar om geschreven te worden. Dit is een ook een klusje voor boven, want daar is de hobbykamer. Ik schreef de eerste kaart.

Deze kaart gaat naar Duitsland.

Langzaamaan liep het tegen lunchtijd, wat was wijsheid? Zou ik eerst kaart nummer twee gaan schrijven? Of zou ik de lunch gaan klaarmaken (dit keer was de lunch iets uitgebreider, ik heb een "broodje bacon gemaakt"). Terwijl ik (ontspannen) een kopje thee dronk, werkte ik mijn e-mail bij.
Een opgeruimde inbox geeft mij altijd een heel rustig gevoel.

Tijd voor lunch! Mmm, wat vond ik mijn broodje bacon? Mwah... Ik zal het niet zo snel een tweede keer maken. Het was wel vullend, want dit keer had ik aan twee boterhammen genoeg. (Normaal gesproken eet ik drie boterhammen.)

Na de lunch ruimde ik de keuken op, dit keer was het meer werk omdat ik ook diverse kookattributen had gebruikt.

Vervolgens toog ik opnieuw naar boven om af te maken waar ik mee bezig was: postcrossing.
Deze kaart gaat naar iemand in Nederland (heerlijk om zo en nu dan in je moedertaal te kunnen schrijven.)

Deze kaart is geïllustreerd door Inge Look. Veel postcrossers vinden haar kaarten erg leuk. Ik inmiddels ook! ;-)

Bij creatief bezig zijn hoort ook... Opruimen! Ik ruimde de gebruikte spullen op en pakte mijn "knutseltas" in, zodat ik deze mee kon nemen naar mijn oppaskinderen. (Heel soms lukt het om iets creatiefs te doen, de kinderen zijn dan lekker aan het spelen en/of tv kijken, vaker lukt het niet.) ;-)

Na al deze creatieve- en opruimactiviteiten had ik nog tijd voor één uitgesteld klusje.
Al heel lang heb ik op onverklaarbare wijze gaatjes in mijn T-shirts. Het maakt niet uit hoe vaak ik ze draag, of ik een broek met of zonder riem draag, en hoe vaak de T-shirts zijn gewassen. (Ik heb één keer na een eerste keer wassen gaatjes in mijn nieuwe T-shirt gekregen.) Op 12 oktober 2015 besteedde Radar hier aandacht aan. Over de oorzaak van deze gaatjes kon Radar (op dat moment) geen conclusie trekken. Wel deed het programma een oproep:
Tijd voor verandering, want het is toch te gek dat een T-shirt soms naar twee keer wassen kapot is. Daarom: als jij je hier ook aan stoort. Ga terug met je shirts als ze nog geen jaar oud zijn. Wij horen graag je ervaringen, dan gaan wij onderzoeken wat hier aan de hand is. Wordt vervolgd.

Nu heb ik onlangs bij "Bonprix" een aantal nieuwe kledingstukken besteld. Waaronder een T-shirt.
En, je raad het al... Ook in dit (niet goedkope) T-shirt kwamen gaatjes. Gesterkt door de oproep van Radar én diverse consumentenwebsites heb ik (heel dapper vind ik zelf) op zaterdag twee januari opgebeld om deze klacht door te geven. Ik gaf aan dat ik graag een nieuw T-shirt wilde. En... Vandaag lag het nieuwe T-shirt op de deurmat. Dit is de eerste keer dat ik een klacht over kleding heb ingediend. Deze positieve ervaring zorgt ervoor dat ik bij een volgende keer zeker terug ga met het desbetreffende kledingstuk (wel onthouden dat ik de bon bewaar.)

Ik besef me nu dat ik een heel stuk schrijf over de positieve ervaring bij Bonprix. Het uitgestelde klusje gaat over iets héél anders:
Bij de genoemde bestelling zat ook een T-shirt voor manlief. Dit T-shirt was veels te groot, het moest dus omgeruild. De omruilprocedure verliep prima. Totdat ik er achter kwam dat het geretourneerde artikel kwijt geraakt is in de post. Zucht!
Na veel heen-en-weer gebel is er besloten dat ik een brief krijg waarin ik vermeld wat er kwijt is én wanneer het artikel geretourneerd is. Bonprix kan dan vervolgens de "zoekprocedure" opstarten.
De brief heb ik vorige week dinsdag ontvangen (29 december), maar had `m tot vandaag niet ingevuld. Op één of andere manier zag ik er enorm tegenop. Oké, toegegeven ik ben er wel eventjes mee bezig geweest. Maar... Dit klusje heeft korter geduurd dan dat het in mijn hoofd zat. ;-)
En het fijne is: ik kan het nu loslaten, want nu is aan het Bonprix om het zoekgeraakte pakketje te vinden.

Langzaamaan liep het tegen oppastijd. Het voelde heel goed om een aantal dingen af te ronden waar ik sinds zondag én vorige week mee in mijn hoofd rond liep. ;-) Daarom sluit ik wederom een post af met deze wijsheid.