We waren niet de enige die van zwemmaatje afscheid wilden nemen. Wij kennen zwemmaatje van de vele gezellige, sportieve zwemavonden. Zwemmaatje was natuurlijk meer dan dat, hij was partner, vader broer, zwager, vriend, collega, dorpsgenoot of buur. Elk mens vervult immers verschillende rollen in zijn leven.
De inschatting is dat er ruim 200 mensen afscheid kwamen nemen. Het gevolg was dat er geen zitplekken meer waren, en mensen tot aan de deur stonden. Door de fibromyalgie kan ik niet heel lang staan. Ik ben toen maar op de grond gaan zitten. Veel gezien van de afscheidsdienst heb ik niet, wel heb ik de toespraken gehoord. Ik herkende veel. Op één ding na: zwemmaatje hield ook erg van koken, dit heb ik nooit geweten.
Ook een aantal andere mensen van ons "zwemclubje" kwamen de laatste eer bewijzen. Ik vond het heel bijzonder om dit afscheid te mogen beleven met de andere zwemmaatjes. Na al die jaren samen zwemmen ontstaat er toch een bijzondere band.
Bij de familie staan wij bekend als "de zwemvrienden". Wij als zwemvrienden hebben besloten om "gewoon" te gaan zwemmen. Ook de beste vriend van zwemmaatje is gekomen. We zijn gekomen om te zwemmen, dus zwom ik 24 baantjes. Natuurlijk werd er nog nagepraat over de uitvaart en zwemmaatje in het bijzonder. Ik zal zijn gezelligheid missen en één van zijn gevleugelde uitspraken.
"Ik heb pijn aan mijn dorst".
Dit zei hij als hij het tijd vond worden om een biertje met zijn beste vriend te gaan drinken.
Op de uitvaart werden verschillende muziekstukken gedraaid. Natuurlijk een nummer van de Rolling Stones, want daar was hij groot fan van. Maar ook het prachtige "Verdronken Vlinder" van Boudewijn de Groot.
Dag zwemmaatje! We zullen je missen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten