Natuurlijk deed ik de klusjes van de ochtendroutine. Ook besloot ik om naar de kapper te gaan in plaats van de tandarts en/of kaakchirurg. (Zie dag 196.) Dit leek me een veel leuker plan.
De pijn in mijn mond was aanwezig, maar wel beheersbaar. Ik rommelde wat in huis tot aan de lunch.
Na de lunch besloot ik lopend naar de kapper te gaan, op de fiets was ik namelijk nat gesneeuwd. Gewapend met paraplu liep ik op mijn gemak richting ons dorp. Onderweg ontstond er kortstondig een witte wereld. Ik vind dit altijd een prachtig gezicht.
Terwijl ik met de kapster aan het kletsen was ontstond er weer een model in mijn haar.
Met een nette coupe liep ik weer naar buiten, het sneeuwde nog steeds daarom deed ik mijn capuchon op, daar ging mijn net gestylde kapsel. :-)
Er moesten nog wat boodschappen gedaan worden voor het avondeten. Daarom liep ik nog "even" naar de supermarkt. Eenmaal bij de kassa bleek ik een paprika vergeten te zijn. Zin om de supermarkt weer in te gaan had ik niet, ik besloot een losse paprika bij de "Fruitcompany" te kopen. De paprika`s waren groot en zagen er heel mooi uit, alleen moest ik hier nu wel de hoofdprijs voor betalen.
Na mijn "rondje dorp" kwam ik thuis, nog steeds pijnvrij. Dit bood hoop. Helaas... Richting de avond begon de pijn toch weer op te spelen. Het gevolg was dat ik weer halverwege de nacht wakker werd. (Zucht!)
Het enige voordeel van zo vroeg wakker zijn is dat je nog wat aan je dag hebt. Zo heeft elk nadeel zijn voordeel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten