Omdat er gisteren een verjaardag op het programma stond beperkten we de klusjes tot concreet en haalbaar. Hiermee voorkom ik dat ik me gestrestst voel en het gevoel teleurstelling omdat ik iets niet heb afgekregen.
Na het ontbijt gingen manlief en ik naar de begraafplaats. Ik wilde even kijken hoe het "tuintje" van mijn moeder erbij lag. Op de grafsteen stond een mand met viooltjes. Om te voorkomen dat de viooltjes gaan verpieteren werd om besloten om de viooltjes in de volle grond te zetten. Na een laatste inspectie was het tijd om terug naar huis te gaan.
Eenmaal thuis was het lunchtijd. Na de lunch verdeelden we de taken: ik maakte het cadeautje in orde voor de jarige om vervolgens de was op te hangen. Manlief was ondertussen aan het stofzuigen.
Na de gedane klusjes was het tijd om een beer van de weg te halen. Dit keer letterlijk. Op 23 maart is de eerste keer dat ik kennis ga maken met een training van Hulphond Nederland. Om naar de
trainingslocatie te komen zal ik moeten autorijden. Op dag 205 heb ik al een "rondje Utrecht" gedaan. Nu was het zaak om de weg te vinden naar de trainingslocatie. Ik reed zonder navigatiesysteem omdat ik dit woensdag ook ga doen. Met kleine aanwijzingen van manlief heb ik (natuurlijk) de weg gevonden. Alhoewel... Ik heb een extra rondje over een rotonde kunnen rijden, omdat ik dacht dat we er nog niet waren. Maar ach, als dit alles is. ;-)
Van de trainingslocatie reed ik naar de jarige. Wat was ik trots op mezelf! Manlief is heel nuchter en vind alleen dat ik meer wat zelfvertrouwen mag hebben. Van hem ontving ik geen complimentje.
Maar van de moeder van de jarige wel, ook zij was heel trots op me!
Na deze enerverende rit was het tijd om me in met het verjaardag gedruis te storten. Ik kreeg een kop thee en een lekker stuk zelfgemaakt appelgebak, en voor de rest hoefde ik helemaal niets. Heerlijk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten